Na thirrën, Gazeta Dita

Përligjjet e pushtimit rus, i kemi përjetuar edhe në Ballkan dhe kryesisht në politikën serbe. Edhe rezistenca serbe kundër shtetit kroat arsyetohej me rrezikimin e serbëve, me vetëroganizmin, vetëmbrojtjen dhe se Millosheviçi nuk kishte ndikim. Kështu qe shpejguar edhe armatimi i serbëve në Bosnjë. Kështu u intepretua edhe përzierja e Serbisë në veri të Kosovës dhe kjo këmbëngulje, u shpërblye me autonominë serbe në Kosovë.

Në fakt me strategji të tillë Serbia ka pushtuar tokat hungareze në veri, toka bullgare në lindje të vendit, në kët mënyrë ka pushtuar dhe zaptuar pjesë të Sanxhakut dhe Luginën shqiptare dhe gjithmonë janë parashtruar argumentet të njejtë, madje edhe fjalitë: popullësia po ndihej e kërcënuar, e rrezikuar dhe se ishte ftuar për ta mbrojtur, edhe pse askush nuk kishte rrezikuar ata.

Edhe Putini rezonoi në këtë mënyrë. Na thirrën, nuk mundëm ta shpërfillim kërkesën e tyre, edhe pse askush nuk kishte sulmuar rusët e Krimesë. Për t’ i dhënë arsyetimeve të tija ngarkesë argumentative, shton edhe mendimin tjetër se presidenti është rrëzuar në mënyrë kundërligjore dhe se është ftuar prej tij për të siguruar rendin. Mirëpo pyetja do t’ ishte shumë e thjeshtë: pse Rusia i jep vetes të drejtë ta quajë jolegjitime rrëzimin e një despoti ukrainas?

Perëndimi pragmatik po sillet ashtu siç sillen të mëdhenjtë, kur kanë kokëçarje me një shtet që nuk u konvenon përplasja ushtarake. Sanksionet e UE, do ta dëmtonin edhe ekonominë europiane dhe kërkohet prej tyre edhe vetëmohim. Sanksione do të ketë, por jo aq sa të dëmtohet vet Perëndimi. Putini krenar me një zanafillë jo të zakonshme politikani, nuk do të tërhiqet. Reagimi i tij i shpejtë, stacionimi, paralelet që ngrit, flasin për këmbënguljen dhe ndryshimin e integritetit territorial të Ukrainës. Ligji i forcës do të fitojë edhe këtë herë.

Politika ndërkombëtare duke dashur ta ruajë një paqe të padrejtë është ngurtësuar aq shumë, sa ka duruar kufinj të padrejtë në Europë, Azi dhe tragjikisht janë vizatuar kufinjt në Afrikë. Nëse një ditë njerëzit vetëdijësohen dhe kuptojnë se nuk mund të shpallen vende strategjike tokat e huaja, atëherë do të lejohej një referendum ashtu siç kërkojnë rusët e Krimesë dhe kështu korrigjoheshin shumë kufinj në Ballkan që nuk janë rezultat i dëshirës së popujve, por pasojë e forcës dhe diktatit të të mëdhenjve.

Brenda dy javëve Perëndimi do të vendosë disa saknksione, pa guxuar t’ i acarojë shumë mardhëniet me Rusinë dhe Krimeja do të shkëputet nga Ukraina dhe brenda dy javëve ky intervenim do të zhduket nga tryezat e bisedimeve.

Tërheqja ruse vështirë të imagjinohet: e para, atje jeton popull rus, diku 60 për qind, e dyta, do t’ i nënshtrohej trysnisë së Perëndimit dhe e treta, si pasojë e së dytës, do të tërhiqej e turpëruar.

Putini nuk do ta bënte këtë. Ai nuk përkulet para Perëndimit. Referendumi është vetëm një farsë, sepse rezultati mund të merret me mend. Edhe ky rast do të tregojë se se e drejta ndërkombëtare vlen për të dobëtit, por jo për ata që kanë armatë të fortë pas vete. Tani, këto superfuqi, kanë ndërmend të bindin Thaçin për të krijuar Gjykatë kundër UÇK-ës, ku nesër do të mund të ulej edhe ai si i akuzuar. Për t’ u ulur edhe ai aty, do të kujdeset Serbia dhe Rusia. Të hetohen për krime gjatë luftës shqiptarët, do t’ ishte e barabartë me hetimet ndaj hebrenjve, që mund të kenë vrarë ndonjë ushtar nazist gjetë vetëmbrojtjes…

Qëndrimi rus ndaj Ukrainës mund të ilustrohet me përrallën e Ezopit dhe përpunuar më vonë nga Jean de La Fontaine. Ujku gjithmonë ka të drejtë dhe gjithmonë arsyeton kur i turbullohet uji, edhe nëse qegnji pi ujë poshtë, e ai lart.

Ukraina ka probleme me shtetin ligjor, me ankorimin e demokracisë dhe ujku që gjendet në breg thotë se po rrezikohet dhe nxiton të ndihmojë ata që realisht nuk kanë nevojë, sepse nuk sulmohet prej askujt, por ujkut i nevojitet argumenti për ta copëtuar apo ngrënë qengjin e pafuqishëm.

Perëndimi ka punët ters me dy despot: i pari është Putini dhe i dyti Erdogani. I pari përpiqet ta rikrijojë Bashkimin Sovjetik duke pushtuar toka të reja sa herë destabilizohet një vend nga brenda dhe i dyti, ka nisur rindërtimin e Perandorisë Osmane dhe përforcimin e kultit të personalitetit siç e njihnim në komunizëm. Pas zgjedhjeve vendore ka ndërmend të ndalojë edhe faqet e internetit pa vendim gjykate, edhe ato sociale, nëse shkruajnë kundër tij. Perandorinë Osmane përpiqet ta krijojë me “cyber imam”, mënyrë më moderne se sa Homeini, por sigurisht shpreson në rezultat të njëjtë.

Perëndimi vështron duke rezignuar dhe dërguar apele, por për despotët, thirrjet janë shprehje e pafuqisë dhe mungesë e guximit dhe vendosmërisë.

Pas Osetisë Jugore dhe rrënimit të integritetit territorial të Gjeorgjisë, nuk është më pyetja a do të shkëputet Krimea, por cilit vend Putini do t’ i shkëpusë ndonjë regjion. Nuk i mjafton thertorja e ndihmuar prej tij në Siri, por për të treguar forcën dhe stërvitur Perëndimin me oreksin rus, i duhen edhe tjera…

Gazeta Dita