Letër nga një nënë emigrante, Gazeta Dita

Ashtu si m’ u dërgua, ashtu ia përcjell gazetës DITA. Letra është shkruar nga një nënë emigrante, që dëshiron të mbetet anonime:

“…Nuk je vetëm në atë dhimbje, edhe shumë gra e nëna, motra po numërojmë ditët e vetegzekutimit. Vërtet një tragjedi e vërtetë e për të ardhur keq për qytetërimin modern, emancipimin bashkëkohor jo vetëm të shoqërisë por edhe të institucioneve që e mbrojnë e vihen në shërbim të tyre. Lajmi i tragjedisë në Itali, ku nëna vret tre fëmijët e saj por dhe një dëshmi e gjallë për t’ u treguar qeverive të vendeve “mikpritëse” me ligjet e tyre të emigracionit, gjendjen e rëndë psikologjike, shpirtërore të Femrës emigrante. Përgjithësisht ligjet e emigracionit nuk kanë qenë e nuk janë në mbrojtjen e vërtetë të jetës dhe të të drejtave të femrës emigrante në vendet europiane, ku ato jetojnë e punojnë prej më tepër se 20 vjet. Aq më tepër ligji i “bashkimit familjar” jo vetëm nuk bashkoi familjen por përkundrazi e vuri nën tutelë jo vetëm të ligjit por edhe të bashkëshortit, femrën emigrantë, duke qenë e varur kryekëput prej ligjit e bashkëshortit, pa patur lirinë e punës, të fjalës dhe të jetës.

Pasiguria e qëndrimit, shqetësimi deri në tmerr, ankthi për të ardhmen si i familjes, të jetës së fëmijëve, por edhe pamundësia për të qenë e lirë të punojë, të jetojë pa ato “copa letre” të “lejes së qëndrimit” që na e morrën shpirtin çdo dy vjet, edhe pse kanë kaluar 20 vjet, krijuan pak nga pak atë gjendje të rëndë psikologjike e shpirtërore plus edhe faktorëve të tjerë ekonomikë, acarimi i mardhënieve burrë – grua në familje, indiferenca e institucioneve përkatëse, e organizatave dhe shoqatave të ndryshme në mbështetje të femrës emigrante. Mos të fshihemi pas justifikimeve të zakonshme, “ishte psikopate” “debile”,” injorante” e plot të tjera si këto që shoqërojnë e pasojnë pas çdo akti të tillë makabër.

Në asnjë mënyrë nuk e miratoj dhe as nuk pajtohem me aktin makabër jo të asaj nëne por të asnjë njeriu, por le t’ i lëmë sharjet, e justifikimet e të shohim se çfarë fshihet pas këtij akti, kush janë rrënjët, kush është shkaku real i gjendjes. Shumë lehtë ndonjë nga ju do shprehet: Budallaçka, pse nuk rrëmbente fëmijët e të kthehej në Shqipëri. Pse duhet t’ i vriste fëmijët e saj që i bëri dhe i rriti me aq lodhje e mund. Po ku do shkonte një femër e vetme me tre vajza? Kush po e priste krahëhapur?! Familja e saj në Shqipëri ku me zor po nxjerr bukën e gojës ?! Po kush e qan se u shtuan dhe tre gojë, po turpi që do e mbulonte atë vetë, familjen e saj dhe vajzat ?

Po fjalët nga pas, po gjuhët e pista që nuk do pushonin së vjellë vrer për atë nënë me tre vajza. Apo po e pret dhe po e merr në mbrojtje ligji dhe drejtësia shqiptare, ku bëhen gjygjet fallco, pa fakte, pa qenë vetë gruaja e pranishme në këmbim të një tufë eurosh ? Kam lexuar një vendim gjyqi shqiptar para një jave.Ja kush ishte vendimi:” Gjykata në bazë të një ligji Nr ….. vendos shkurorëzimin, pasi e pandehura kishte sjellje dhe një edukatë jo të hijshme me bashkëshortin si dhe brenda në familje si dhe nuk ka qenë e ndershme …

Gjykata vendos që fëmijët të jenë nën kujdesin e nënës sepse janë të mitur si dhe babai i fëmijëve duhej të jepte 60 mijë lekë në muaj për çdo fëmijë, gjë që edhe pse kanë kaluar dy vjet, kjo shumë nuk është marrë nga familja e mbetur në emigracion, jo vetëm pa punë, pa mjek familjar e ilaçe, po më kryesorja pa dokumenta, meqënëse ishte me lejen e bashkimit familjar.

E pandehura nuk u paraqit në gjyq për shkak të mungesës së dokumentacionit. Gjyqi nuk kërkoi asnjë fakt, asnjë dëshmimtar, thjesht vendosi. Sëmuren emigrantët dhe fëmijët e tyre, por kur nuk ka librezë shëndeti, siguracione, detyrohen “të arratisen “nga spitali apo klinika ku shtrohen në rast urgjence, pa këshillat e mjekut e pa terapinë e duhur, në pamundësi për të paguar shumën e të hollave, që vetëm të holla nuk janë. Pra ku do të shkonte ajo femër me tre vajza ?! Cila gjykatë, e cili ligj do ta përkrahte, po ja dhe u paraqit në gjyq për shkurorëzim në Shqipëri, si do të kthehej prapë në vendin “‘mikpritës’” atje ku ka jetuar e krijuar familjen e saj për 20 vjet rrjesht ???  Ajo s’ është as e para dhe as e fundit grua emigrante që ka arritur në atë moment çmendurie. 

Nuk u kujtohet ??? Njerëz të gjallë jemi dhe kemi prindër, motra e vëllezër, që sëmuren, martohen,gëzohen ,….por edhe ndrrojnë jetë… Sa motra kanë “vdekur shpirtërisht” për humbjen e motrës apo vëllait të tyre, sa bija kanë “vënë kokën” për vdekjen e nënës apo babait të tyre pasi ato nuk kanë qenë të pranishme të paktën në aktin më njerëzor, t’ u hedhin një grusht dheu të lehtë e për t’ u thënë lamtumirë njeriut më të dashur e më të shtrenjtë në jetë. 

Rrofshin e qofshin ligjvënësit bashkë me njerzit dhe të afërmit e tyre, po kur larg qoftë të bije zija në shtëpi, nuk ke kohë e mendje të bredhësh nëpër zyra e policira të nxjerrësh një dëshmi që do largohesh për çështje të rënda e të veçanta, apo të paguash gjobën pse ke kaluar afatin e qëndrimit. Ligjet e emigracionit ishin e mbetën ligje enkas për emigrantët, po jo ligje njerëzore dhe në shërbim të njerëzimit. Edhe pse pas 15 apo 20 vjetësh disa shtete europiane nuk u bënë dhe nuk u bënë dot vend pune e jetese për emigrantët, mbetën vetëm vende “mikpritëse”. Në pamundësi për të shkruar fjalë të tepërta po e përsëris edhe një herë titullin e shkrimit: Nuk je vetëm në atë dhimbje, edhe shumë gra e nëna,  motra po numërojmë ditët e vetegzekutimit tonë…”

DITA