Poema e votimit, gazeta DITA

(me ndihmën e Migjenit)

Pelin që s'kapërdihet asht, or vlla, votimi,
përqindje që mbeten në fyt edhe të ze trishtimi
kur shef kuti të mbushura me vota kudërshtare
që të shfaqen në gjumë e të bëjnë për pesë pare.

Edhe ashtu të ngritura mbrapa teje mbesin 

të tanë jetën na ndjekin derisa të vdesim
dhe ja tani po rrëzohet flamuri jonë blu
shoku i autobusit, na dërrmoi hu.

E votimi mirfilli ishte e madhe tragjedi
na demantoi dhe Arvizu, na bëri fytyrëzi
humbja asht e neveritshme, e keqe, e turpshme
ma morën karrigen, vepër kjo e dhunshme.

Si të pranoj humbjen, këmbët nuk më mbajnë, 

më lini rehat, buzët mundohen të mos shajnë
fajet i kemi ne, pse nuk i kapëm për zhele,
t' i hidhnin në stan, t' i trajtonim si dele.

Shihni Jozefinën përtokë alivansoun
i mallkoftë zoti, ata që e sakatosën
partia ime nuk qesh, por vetëm lëngon,
shoku zogut shkuli puplat, neve na ofendon.

Vall sa dëshpëruese asht të mbahen zgjedhje
kur mijëra veta të pengojnë në vjedhje
kudo vëzhgues nën hijen e shtëpive
ku na prishej andërra, neve zotnive.

E si të fle rahat, në shtratin e lumnisë
i dëbuem për jetë, nga pallati i kryeministrisë
votimi rrëzon burrat para se me dëshirue
këtë nuk duroi Enveri, kush më mësoi mue.

I kapur për foltore, me çehren e vdekjes
po pëlcas nga inati, ai ia kris buzqeshjes
humbja e votës ka motër ngushulluese gotën
ndoshta kështu më zen gjumi dhe harroj votën.

Qani o demokrat ditën, vajtoni natën për mue

si qamë së bashku për Enverin, ashtu unë ju due
ah mor vëlla, pelin që s' kapërdihet asht votimi
me ditë më qepi gojën, më pushtoi zemërimi.

Në një skaj të kuvendit diku plot zdrale

për me harrue humbjen, nandhetenand' halle
mos mendoni se humba e unë jam largue
unë krijohem nga hiri, ka me ju trishtue.

Partia asht e jemja, për veti kam ndërtue

do të jem aty, deri sa më merr zoti mue
edhe ai asht i djatht, për neve ka shumë dashni
do t' i shfaqet si makth, auobusit mavi.

Gazeta DITA