Edi Rama dhe vendimi, Gazeta DITA

Edi Rama nuk pati fat dhe qysh në fillim u desh të marrë një vendim kaq të madh. Mungesa e tejdukshmërisë dhe "krenaria dhe nderi" me kërkesën amerikane, ishin ato që ndikuan në pezmatimin e popullit. Kjo ndodhi sepse ai krahasohej dhe barazohej me servilizmin e politikanëve shqiptarë në të kaluarën. Kjo na mëson se politikani duhet të ketë kujdes në formulime dhe të ruhet kryesisht nga dalldia emocionale. Deklarimet publike duhet të rrezatojnë edhe dinjitet, por kurrë jo servilizëm. Ne jemi popull krenar, edhe pse sot për këtë kemi shumë pak arsye, por çdo popull, pretendon këtë nga i pari i vendit.

Refuzimi shqiptar u festua në popull, madje jo vetëm në popull, por edhe nga ata që duhet të shohin pak më larg se masa, si fitore. Fitorja kundrejt Qeverisë i detyronte ata të besojnë se mënjanuan një rrezik nga Shqipëria, sepse SHBA kishte në plan shfarosjen e shqiptarëve dhe më kobzeza akoma, Edia Rama për avantazhe të veta, kishte pranuar këtë plojë. Mirëpo ja që populli vigjilent, qytetaria e ndriçuar dhe e ngritur, kapi SHBA-t dhe Kryeministrin me presh në dorë dhe në çastin e fundit, arriti ta shpëtojë atdheun e shqipeve nga shkatërrimi tërësor.

Qeveria është votuar dhe vendime për të marrë, është detyrë e saj. Ky presedan nesër mund të ndikojë edhe në miqësinë tonë me SHBA, jo sot, por në çastin kur të kërkojmë mbrojtje nga një rrezik eventual. Ne nuk ishim të gatshëm të rrezikojmë kur na bën një kërkesë, e pse do të duhej ta bënin ata? Pse ishte i rrezikshëm presedani? I rrezikshëm ishte se Qeveria respektoi protestuesit, ashtu si duhet respektuar një vendim i Kuvendit, si organ legjislativ. Nëse një Qeveri merr vendim ashtu siç kërkon masa, atëherë, Qeveria nuk i duhet atij populli. Kjo ishte e rrezikshme, sepse mu në këtë mënyrë, mund të rrëzohet nesër Qeveria. Një grumbull imadh i njerëzve, mund të gabojë, por kur gabon lideri, pasojat krijojnë histori.

Në rrjetin social u festua si fitore. U tha se populli u ndriçua. Se populli u rilind. Se ndjeheshin krenar me të qenit shqiptar. Dëshmuam kurriz dhe populli u vetëdijësua. E në fakt populli nuk u ndriçua, as nuk u vetëdijësua, për fat të keq popujt emancipohen shumë ngadalë, kryesisht ne, sepse në mesin e atij populli, u futën edhe dy veta që kanë vrarë bijtë e atij populli.

Nëse kryetari gjerman gjendet para gjykatës për diku 700 euro, tek ne nuk burgosen as për vrasje, as për dërgimin e më shumë se një miliardi dollarë jashtë Shqipërisë. Ky fakt dëshmon se nuk kemi të bëjmë me një popull të ndriçuar e vetëdijësuar, por me një masë të trishtuar. Pse? Nuk ngrihet askush në protesta për shtet ligjor, për të kërkuar përgjegjësi nga rrahagjoksët e djeshëm e të sotshëm. Nuk ngrihen në këmbë për ta luftuar korruspioni, nuk ngrihen në këmbë për ta luftuar gjakmarrjen, kundër vrasjes së grave - këto janë fakte- por ja që u hodhën në rrugë nga një rrezik i imagjinuar. Ky nuk është vetëdijësim, ky është trishtim.

Nesër ato armë do të asgjësohen diku dhe nëse kalon pa asnjë rrezik, çfarë edhe mund të imagjinohet, sepse SHBA duhet të dërgojë edhe ekspert të vet, që nuk guxon t' i vrasë, atëherë do të lexojmë irracionalitetin e vendimit dhe histerinë plakative të protestueve dhe parashikimeve kobzeza, saqë tingëllonin si profet dhe dinin edhe numrin e viktimave dhe shkatërrimin e mjedisit. Madje krijonin përshtypjen se dinin sa veta do të vriten, sa do të linden me kancer. Të gjithë dukeshin më ekspert se Pierre e Marie Curie së bashku. Shumë prej tyre nga Kosova, mburreshin me vendimin, me arsyetimin se kjo ndërmarrje, ishte e rrezikshme, thuase për të bomarduar caqe serbe, amerikanët kishin dërguar kukulla, jo njerëz.

Miqësia me një superfuqi si SHBA, nuk mbahet vetëm duke pretenduar, por edhe duke dhënë. Miqësi një kahëshe nuk ka as në jetën private, madje as në mes burrit dhe gruas. Kur pushon marrja dhe dhënia, pason divorci, por miku i mirë, jemi stërvitur ta përsërisim si papagaj, shihet në ditë të vështirë. Me këtë vendim, dëshmuam se miku i mirë, ia mbath në ditë të vështirë.

Populli dëgjohet zakonisht në Kuvend, aty ka ai përfaqësuesit e vet, por shtete demokratike zakonisht kur marrin vendime me interesa afatgjata nacionale, nuk pyesin turmën, por marrin vendim si Qeveri, ose duke fituar mbështetjen e Kuvendit. Pas atij vendimi protestuesit janë inkuruajar dhe nuk është çudi nëse nesër ngrihen për ta rrëzuar edhe Qeverinë. Nolin pat rrëzuar besimi i madh në humanizëm...

Është besim naiv dhe fëmijëror, të thuhet se ky vendim nuk do të ndryshojë qëndrimin e SHBA-së ndaj shqiptarëve, natyrisht jo sot, por nesër, kur ne të kemi nevojë dhe kërkojmë mbështetje nga një rrezik eventualë, sepse ne u thamë SHBA-së, miqësinë dhe aleancën e kuptojmë ndryshe: Ju mund dhe duhet të rrezikoni për ne, por këtë mos e kërkoni prej nesh. Miqësia për ne është marrja, jo dhënia. Aleancë për ne është, kur miku rrezikon, jo ne. SHBA do të kuptpojë frikën tonë vetëm pasi të shpërbëhen ato armë dhe të vdesin qindra veta, nëse nuk ndodhë kjo, kjo "JO" e madhe, historike, nuk do të harrohet, por nxirret nga sirtari në të ardhmen, kur të çaraveshemi për t' i lutur të rrezikojnë jetën për ne...

Gazeta dita, Edi Rama dhe vendimi