Doktorët e oologjisë, gazeta SOT

I pari dhe i dyti janë atdhetarë të mëdhenj, si edhe shumë të tjerë. Duan ta ndihmojnë atdheun sa më shumë, sa më shpejtë, sa më konkretisht, por u mungon titulli. Dëshirën e tyre të zjarrtë plotësojnë profesorët atdhetarë, që duan atdheun si edhe të parët: shpejt, konkretisht dhe prodhojnë kuadro profesionale sipas kërkesës së tregut.

- Pse nxiton ashtu pa frymë?

- Po shkoj në Prishtinë ta marrë diplomën. Në orën dhjetë niset autobusi.

- Ah, qenka gati?

- Po, po, universiteti “Hasan Prishtina” kishte blerë letër më të lirë dhe me thanë mund ta marrë sipas marrëveshjes paraprake. Me të shtrenjtën, më cilësoren.

- Pse nuk u diplomove në Pejë? Aty mund ta marrësh në dorë.

- E di, e di... Ke dëgjuar atë fjalën e urtë: “djathi lirë, nuk është i mirë.” Pastaj viteve të fundit kam shkuar shumë herë në Prishtinë. Në lagje dhe familje dinë se po studioja...

- E në cilin fakultet diplomove?

- Në dy. Një kushtonte 2.000, dy kushtojnë 3.000 euro. Njëra për profesor i Fizkulturës, tjetra për Gjeografi. Këto dy lëmi i kam dashur gjithmonë. Unë kam luajtur tërë jetën futboll. Pastaj kam udhëtuar shumë, madje kam vizituar më shumë vende se Kristo Kolombo...

- Kush është ky Kristo?

- Ai që gjoja pat zbuluar Australinë, por që Erdogani me fakte shkencore dëshmoi se ishte gënjeshtër e Perëndimit.

- Aha! Tash më kujtohet...

- Ti nuk ke diplomuar akoma?

- Natyrisht se po. Mendova gjatë të bëhesha dentist, aty njeriu nuk mund të gabojë shumë, e as nuk vdesin njerëzit. Nëse bën një gabim, fajëson pacientin për mungesë higjiene: i shkul dhëmbin dhe fiton. Kisha ndërmend të punësojë një tjetër dentist, që ka pasur kohë të ndjekë ligjëratat dhe që ka bërë praktikën, por hoqa dorë.

- Nuk është keq të bëhesh edhe teolog, ka vetëm një libër për studim dhe aq sa më shumë të bindësh njerëz, aq më shumë fiton. Pastaj aty fiton edhe nga të gjallët, edhe nga të vdekurit. Të thërrasin në televizor nëpër debate...Kur je doktor teolog, ke titull më të madh se profetët. Profetët nuk kanë tituj “dr.”

- Po, po, pata menduar edhe këtë, por kemi një në familje me këtë titull dhe mjaftonte për lagjen tonë.

- E si vendose në fund?

- Unë doktorova për globalizmin, është fushë e gjerë dhe punësimi është më i lehtë. Me këtë titull mund të bëhem edhe këshilltar i ndonjë politikani. Kisha ndërmend të doktoroj në Shqipëri dhe kushton vetem 2.000 €, por që kur morën pushtetin enveristet, mbyllën shumë universitete, që punonin me atdhetarizëm për intelektualizimin e kombit. Dogjën edhe kanabisin, që mund të përdorej për medikamente. Madje, po flitet se do ta ndalojnë edhe pronën private....

- E bëjnë, e bëjnë ata. Kështu mendon edhe tribuni i demokracisë Berisha. Do t' ia prishin demokracinë e fituar dhe mbrojtur me gjak e plumb, me sakrifica mbinjerëzore...

- Po shihet qartë!

- Ti ke shikuar gjithmonë filma historik, pse nuk u bëre doktor i historisë?

- Nuk gjenë punë. Kot doktoron në histori dhe gjeografi, është si kur blen një ushqim të skaduar. Dhjetëra nga kjo lëmi kanë doktoruar. Babai më këshilloi këtë sepse kemi një lidhje për të punuar në katedrën e sociologjisë. Pastaj thuhet se më këtë titull mund të gjendet një nuse më lehtë. Me profesor i globalizmit, je profesor i rruzullit tokësor, i të gjithëve, tingëllon më mirë. Shiko, Hasani që shiste patate dhe groshë në treg, mori diplomën e Fakultetit Ekonomik për biznesin. Duhet zgjedhur një profesion, ku ke njohuri paraprake. Ai diplomoi me temën: “Fasulja në lumturinë e njeriut: trajtesë aplikative dhe liria dinamike e distribucionit të gazrave.” Luani që njeh shumë përralla dhe gazmore, doktoroi me temën: “Hasa dhe Husa, studime komparative nën prizmin etnopsikologjik.” Profesorët e tij e vlerësuan si disertacion me vlerë të pamatshme, të pa peshueshme dhe të petëzueshme për ballkanologjinë dhe satirën në botë. Tani punon në fakultetin e letërsisë.

- Jo për Nasradinin?

- Jo, për rolin historik dhe psikologjinë e tij ka doktoruar Agroni. Tema tij ishte: „Nasradini dhe Moliere, studim krahasimtar. Ai kishte sjellë fakte se Moliere kishte kopjuar tërësisht nga Nasradinin. Ishte vërtetë një studim mahnitës. Do të pranohet edhe në akademi.

- Po ai nuk pat mbaruar gjimnazin, apo jo?

- Ai është i zoti, ti e din, ishte gjeni në shkollën fillore. I mori për një ditë të gjitha në Pejë. E ka merituar. Kontribuoi me disa mijëra euro për ekonominë kombëtare. Tani punon në ambasadë. Doktoroi edhe një mik imi nga Tirana. Madje kishte pasur një temë shumë flakaresh për komunistët: “Sakrificat e një titani shqiptar për demokracinë: Sali Berisha personalitet i papërsëritshëm në Rrugën e Qumështit.” Si nëntitull kishte shënuar: “Si e zuri Berisha komunizmin gafil dhe pisk.” Ai kishte zbuluar madje disidencën e tij me dhjetëra prova. Sali Berisha nga modestia nuk i ka kumtuar këto. Kishte vlerësuar nga kënde shumë interesante dhe kontributin shumë të madh për emancipimin e kombit, që bën ai nëpërmjet facebookut sot. Është iluministi më i madh i të gjitha kohërave. Tërë ditë flijohet për kombin në facebook. Pat dhënë një kontribut marramendës me universitete private që tani Kristaqi i ka mbyllur. Nuk është çudi nëse mbyllë edhe shkollat fillore...

- Ky pinjoll i Satlinit e bënë...Po si kishte faktuar disidencën e Berishës?

- Me shumë prova, dy madje të panjohura deri tani. E para se Sali Berisha kishte dashur t'i fundoste në liqen me një barkë djemtë e diktatorit Enver Hoxha. Kishte sjellë edhe fotografinë. Aty shihet Saliu i ulur në fund të barkës me synime agresive, i rrezikshëm, me një buzëqeshje të lehtë për të mënjanuar dyshimet, por vet ulja e tij në fund, grimasat e fytyrës së buzëqeshur, flasin për planin që kishte: përmbysjen e barkës. Në fund për shkaqe humane, nuk e kishte bërë. Aty ishte edhe një grua dhe një vajzë, prandaj. Të dytën herë kishte hyrë i armatosur në shtëpinë e Enverit për ta vrarë. Kishin pirë kafe së bashku, por në çastin kur kishte dashur ta ekzekutojë, Enveri kishte pëshpëritur: “ Eh, shoku Sali, shoku Sali, armiku i klasës punëtore nuk fle...“ dhe kishte ikur jashtë. Kjo ishte një parandjenjë. Saliu nuk kishte arritur ta nxjerrë revolen. Ndonjëherë një sekondë mund të ndryshojë historinë e një vendi. Ai në doktoraturën e tij kishte dëshmuar se Berisha kishte pasur ndërmend ta rrëzojë diktaturën dhe sjellë demokracinë në Shqipëri, qysh atëherë, kur Lech Walesas nuk i njihej emri. Ai doktor i shkencave historike tani punon në fakultet. Është ndër dijetarët më të mëdhenj në Europë.  Këshillon edhe opozitën...

- Pa, pah, ah, Berisha, Berisha, ky kolos i kombit! Ky është më i madh se Skënderbeu...

- Pa asnjë dyshim! Ai e kishte më lehtë. Skënderbeu pat luftuar kundër turqëve, ky vazhdon luftën kundër rusëve. Këtu ka dallim të madh. Rusët kanë edhe bombë atomike...

- Po de!

- Një kushëri imi që shiste vezë në treg, doktoroi në oologji dhe është oologu i parë shqiptar, dmth. doktor i vezëve. Kishte pasur një disertacion shumë interesant, temë të pa prekur dhe të pa rrahur deri më sot në Europë. Doktoroi me temën: “Vezët kosovaro-serbe në tiganin e Europës. Vështrim empirik në fushën e ornitologjisë.” Tani punon në Ministrinë e Bujqësisë dhe mban ligjërata në një kolegj të madh.

- Pa, pa, pa, çfarë teme gjeniale...Ama a ka rrezik që doktoraturat të publikohen në internet dhe pastaj smirakët dhe tradhtarët na hidhen në qafë?

- Ah, derisa ta marrin vesh, ne punësohemi. E fundi fundit, profesorët kanë për detyrë të na mbrojnë. Ata humbin bashkë me ne. Pastaj shumë prej nesh që nuk kemi pasur mundësi të studiojmë, por e kemi marrë pak me vonesë për shkaqe objektive, punësohen nëpër ambasada, apo ministri dhe aty nuk pyet njeri se a ishte student i rregullt apo jo. Pastaj, edhe eprori jonë do të ketë diplomuar si ne. Nëse punësohemi nëpër fakultete, mund të përfitojmë nga çdo provim apo diplomim.

- Pa asnjë dyshim. Ata duhet të kujdesen që diplomat apo doktoraturat të mos nxirren në internet. Nëse arrijmë të bëhemi gjysma e popullit me diploma, atëherë jemi populli më intelektual në botë. Tradhtarët po përpiqen të pengojnë. Disa po doktorojnë edhe në Azi dhe Afrikë, sepse kështu disertacioni nuk publikohet kurrë, ose është shkruar në një gjuhë, që pak veta e njohin sa duhet.

- Mirëpo mirë që kemi qeveri si duhet dhe nuk terrorizon studiuesit e vërtetë. Ministri i Arsimit meriton në mbështetje, se pa të nuk bëhet gjë.

- Ke të drejtë. Në fakt Ministri i Arsimit duhet shpallur Nderi i Kombit.

- Pa asnjë dyshim! Ata ministra që kontribuan, madje edhe kryeministra, duhet të shpallen Nderi i Kombit. E meriton Sali Berisha, e meriton Hashim Thaçi.

- Çfarë mendon, a do ta burgosë Kristaqi Sali Berishën?

- Jo, jo, edhe Kristaqi ka kuptuar se disa militantë të PS duhej ekzekutuar: disa armiq të kombit, duhej vrarë disa rusë për ta shpëtuar demokracinë shqiptare. Atëherë kundërshtonin, por tani kanë kuptuar edhe ata se ishte puç dhe prandaj nuk mund të arrestohet Berisha. Do t' ishte turpi më i madh për shtetin shqiptar. Berisha na duhet, qoftë edhe vetëm në facebook.

- Ok, ika so do niset autobusi...

- Ok, tung...Ndoshta takohemi në ndonjë ministri.

- Ndoshta, ndoshta edhe ambasadorë, nuk dihet, të gjitha kushtet i plotësojmë tani...

Gazeta SOT