Lis Bukuroca : Porta misterioze, dritare

Shpesh zgjidhja është shumë e lehtë, por kërkohet në vend të gabuar apo me metoda dhe veprime joadekuate. Kjo anekdotë tregon për mundësinë e manipulimit në jetë:

Na ishte njëherë mbret i një perandorie të madhe për të cilin çështja kryesore ishte mirëqenia e popullit. Këshilltari i tij më i afërt dhe më i mençur, kishte shërbyer edhe të atin e tij me vite të tëra. Kur ai po i afrohej pleqërisë, i bëri thirrje mbretit që të niste zgjedhjen e pasardhësit, në mënyrë që të mund ta përgatiste zyrën e këshilltarit.

Të gjithë ata që shquheshin në vend për nga arsimimi i lartë dhe dituritë e mëdha, u paraqitën në oborrin e mbretit. Atij i pëlqyen shumë njohuritë e shumta të kandidatëve, por megjithatë, i mbeti një passhije se çdonjërit i mungonte diçka.

Këshilltari i mbretit kuptoi problemin dhe krijoi shpejt një proces përzgjedhjeje, në të cilin u ftuan të gjithë banorët e interesuar për të marrë pjesë.

Secilit kandidat iu dha një tubë me 100 çelësa. Detyra e tyre ishte të hapnin portën e rëndë dhe impozante prej hekuri me çelësin e parë që zgjidhnin ata.

Kaluan disa javë në vend dhe mijëra veta u përpoqën kot për ta hapur. Një ditë prej ditësh një udhëtar dëgjoi për portën misterioze, së cilës askush nuk i kishte gjetur çelësin e duhur. Aty, ai vendos edhe vet të provojë. Udhëtari shkoi te pallati i mbretit dhe u ndal para portës. Ai vështroi deri në imtësi drynin, çelësat, pastaj bëri disa hapa dhe soditi ngadalë krejt portën. Në fund u ndalë, kapi dorëzën e portës me dorë dhe me një lëvizje krejtësisht të lehtë, hapi atë menjëherë. Në fakt ajo nuk kishte qenë fare e kyçur.

Kur pa mbretin portën e hapur, iu afrua dhe i tha:

"Ti përballesh me sfidat pa humbur gjakftohtësinë dhe nuk lejon të ndikohesh nga tjerët. Ti thjesht nuk pranon si të vërtetë atë që dëgjon, por i beson mendjes tënde, intelektit tënd dhe ndjenjave tua. Tash e tutje ti do të jesh këshilltari im i ri!”

Shqipëroi dhe përshtati nga gjermanishtja

Lis Bukuroca

E morali nga kjo anekdotë?

Kur një njeri apo një turmë thotë se ne duhet të besojmë diçka, atëherë kërkohet prej nesh të mos aktivizojmë trurin, por të anulojmë mundësinë e pikëvështrimit dhe botëkuptimit vetjak, pra t’i nënshtrohemi dijes dhe vullnetit të tij.

Me atë nënshtrim, ekzistenca jonë psikologjike, shuhet! Në atë anekdotë qindra veta kanë provuar, në mesin e tyre njerëz të arsimuar, por të gjithë kanë dështuar. Mos lejo të të humbasin guximin ata që kanë dështuar. Mbaj mend një fakt: Aristoteli, Platoni, Sokrati e shumë të tjerë në lashtësi, nuk kanë frekuentuar fakultete, por sot ata studiohen në çdo fakultet të filozofisë, sociologjisë, psikologjisë dhe pa ta, nuk mundemi. Pse? Ata nuk besonin, por mësonin vazhdimisht dhe venin çdo gjë dhe çdo fenomen në dyshim. Ata nuk kanë vepruar sipas dëshirave të huaja, por vetëm sipas të vetave!

Në jetë shpesh herë këshillat që na jepen mund të na dëmtojnë: dikush e bën nga smira, dikush nga mosnjohja e aftësive tona. Shumë veta respektojnë udhëzimet e tjerëve me kënaqësi, sepse kjo është më e lehtë, se sa rezonimi i thellë, përsiatja.

Pra për të qenë vetja, nuk duhet të marrësh shumë parasysh dështime apo sukseset e tjerëve, por provo vet a je në gjendje t’i afrohesh atyre apo t’i kapërcesh për të hapur portën më të madhe dhe më misterioze, që quhet jetë.

Nëse vepron sipas këshillave të huaja, atëherë do të provosh qindra çelësa, por dera nuk do të hapet kurrë, sepse ti do të veprosh sipas rekomandimit, jo sipas aftësive tua. Ti duke besuar se ekzistojnë vetëm ata çelësa, pasivizon dhe lejon kolonializmin e trurit nga të tjerët. Prej aty, drejtohesh me telekomandën e tyre dhe nuk je më subjekt, por objekt!

Çelësat vetëm dëshmojnë se ka qindra mënyra për të na manipuluar, si politika, si ata që quajnë veten intelektualë, por mos iu nënshtro asnjë autoriteti, pos aftësive tua, pa harruar kurrë normat kushtetuese! Prej çdonjërit mëso, por vepro dhe merr vendime vet! Nëse dështon, atëherë çdo humbje është edhe një mësim i ri, një përvojë e re. Nëse i nënshtrohesh dominimit të huaj, jo se je i manipuluar, por i shton veten një tufe, ku do ta rrisësh vetëm numrin e tyre, por nuk do të kesh kurrë individualitet dhe personalitet tëndin. Si pasojë, do të jesh një parazit brenda asaj morie të madhe, që nuk ndryshon kurrë asgjë, por që përtyp kohën dhe mendimet e huaja.

Pra, mos harro se në këtë jetë ka qindra çelësa që nuk funksionojnë, por vetëm njëri mund të jetë i saktë. Atë duhet ta gjesh vet!

Nëse dëshironi të lexoni më shumë nga Lis Bukuroca, atëherë këtu mund të porosisni: