sikur Ti të mos kishe hyrë në jetën time
do të të kisha kërkuar kudo;
do të kisha përfytyruar Ty
ose fundi i fundit
do të të kisha shpikur disi
mirëpo
Ti qe konkrete
reale dhe e njëmendtë
edhe në fantazi
si frymëzim
meqenëse Ti ishe
atëherë ishe dy herë:
një herë si ëndërr e prekshme në jetë
një herë e vërtetë në imagjinatë
si ide
si fakt
atë fat
e dashur
nuk e kanë shumë veta
fatkeqësisht
arsyen nuk e di
por pak prej tyre
vërtetë pak
dikush vdes i vetmuar
dikush duke e kërkuar
dikush duke u ndarë e ribashkuar
dikush duke u shkurorëzuar disa herë
dikush duke u pajtuar me fatin:
kokulur
mrrolan
dhe koha kalon
kalon
dhe kalon me njeriun që nuk e deshi
as në ëndërr
as zgjuar
çfarë drame o zot
mirëpo
sikur Ti të mos kishe qenë përnjëmend
ajo që Ti ishe dje
ajo që Ti je sot
atëherë do të kisha pikturuar Ty
si dashuri
si pasion
mu ashtu si ishe
mu ashtu si je
por me fëmijët në prehrin tënd
këta që i solle Ti në jetë
mu ashtu si i kisha përfytyruar unë
ditën e parë që të takova Ty
Poezi nga Lis Bukuroca:
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen