Unë nuk jam as deist, as fetar, as ateist, as agnostik.
Jam thjesht një njeri i lirë që përpiqet të ndërtojë ose të përkufizojë një mendim për ngjarje, fenomene, ose shfaqje në natyrë apo shoqëri. Dua të jem i lirë për ta përdorur këtë aftësi mendore që më ka dhuruar natyra, ose zoti, ose zotat, për të kuptuar ekzistencën, lindjen dhe ikjen. (Monoteizmi nuk më shërben si parim, sepse Lindja e Largët e dëshmon se nuk është i domosdoshëm për njerëzimin, njësoj siç tregon edhe monoteizmi se politeizmi nuk na duhet patjetër). Feja përjashton inteligjencën e zotit dhe e kufizon diturinë e tij në atë të profetit.
Arsyeja përse nuk mund të jem fetar është se, nëse zoti është inteligjent, ashtu siç e dëshmon universi – mikrouniversi dhe makrouniversi – atëherë ai, si një qenie shumë inteligjente, nuk do të kishte krijuar një grua nga burri, por e kundërta.
Gruaja lind fëmijën në bashkëpunim me burrin; informacionet gjenetike që merren nga burri mund të prodhojnë një djalë apo një vajzë, por vetëm me informacione gjenetike të burrit mund të krijohet vetëm djali. Prandaj nga brinja e Adamit nuk mund të krijohej kurrë Eva, e as Adami të martonte vetveten!
Ashtu si domatja që nuk mund të krijohet nga farat e specit, po ashtu edhe krijesat e tjera ndjekin logjikën e kodit të tyre gjenetik specifik. Edhe nëse grumbullohen të gjithë zotat e botës, nga fara e kastravecit nuk mund të krijojnë kurrë lakrën.
Prandaj, unë nuk mund të besoj në një legjendë si ajo fetare. Unë dua, por nuk mundem! Arsyeja e dytë është se një zot shumë i mençur nuk do të lejonte martesën mes vëllait dhe motrës, mes fëmijëve të Adamit dhe Evës. Shkenca ka dëshmuar që kjo çon në probleme të rënda fizike dhe gjenetike, duke sjellë në jetë fëmijë me të meta.
Një zot i mençur, i cili ka krijuar miliarda galaktika, do të kishte krijuar gjithashtu edhe njerëz të tjerë për të shmangur martesat brenda gjakut.
Këto janë disa nga arsyet themelore pse unë nuk mund të besoj në legjenda. Për mua, gjithçka duhet të jetë logjike dhe e kuptueshme për t’u besuar, jo thjesht një përrallë që i është dhënë një populli, në një gjuhë të huaj.
Nëse ai ka shumë aftësi, atëherë do ta kishte shpallur atë libër në të gjitha gjuhët dhe jo vetëm për një popull të vogël, në një gjuhë të cilën 99.9% e njerëzve nuk e kuptonin.
(Nuk mund të besoj se kafshët flisnin kur njeriu nuk dinte vetë di duhet. Në veprën e tij Kritika e Arsyes së pastër, Kant pohon: “Unë duhet të pezulloj dijen për t’i krijuar vend besimit fetar.”)
E pastaj të mos përmendim dëmin që i ka shkaktuar njerëzimit feja. Do të duheshin dhjetëra faqe për ta përshkruar.
Ja, pra, jam ai që jam – as deist, as agnostik, as ateist, as fetar; thjesht njeri i lirë, : “egërsirë fisnike“, (le bon sauvage) siç e quante Rousseau njeriun primitiv,. Dhe jam mirënjohës që më është falur liria për të qenë origjinali i vetvetes, i ndryshimit të përhershëm, jo kopje e huaj dhe e pandryshimit.
Sepse autonomia ime është dëshirë e perëndisë, e tolerancës së tij, apo e perëndive nëse ekzistojnë si dhe e ligjeve demokratike.
Mosndryshimi nuk është cilësi e njeriut, por e metë!