Unë nuk jam objekt seksual!

Shumë herë kam lexuar atë fjali nëpër intervista apo kam dëgjuar në televizion dhe kurrë nuk kam kuptuar ato gra të emancipuara.
Shumë herë kam bërë vetes pyetje dhe jam përpjekur ta kuptoj. Ndoshta as sot nuk kam zbërthyer shtysën e atij artikulimi, por po i nxjerrë në shesh ato kristalizime, si supozime, në rropatje e sipër për të kuptuar prapavijën. Këto janë dilemat që më përfaqen kur më përplaset ai mendim:

- Ku ekzistojnë objektet seksuale dhe cila është lënda ndërtimore?
- Kush do të martohej me një grua, e cila nuk është edhe subjekt seksual?(Fundi i fundit, ta quajmë edhe objekt seksual si u pëlqen grave të emancipuara!)

- Cila grua do të martohej me një burrë aseksual? (Përsëri sipas logjikës së tyre: A do të pranonin një të dashur, të cilin nuk e perceptojnë edhe si objekt seksual?)
- A mund të martohen dy veta, që nuk konsiderojnë njëri tjetrën edhe subjekt seksual?-

Njeriu nuk mund të jetë objekt, por vetëm subjekt seksual, pra i lumturisë, i mbijetesës njerëzore! Nëse unë kam të drejtë, kur konstatoj se mospërjetimi i partneres/it si subjekt seksual, mund të jetë ankthi i një bashkëjetese, atëherë çfarë duan të thonë gratë me atë mendim? Nuk di saktësisht, por mund të nxirren jashtë disa arsye nga meta-gjuha e tyre:

Kur them “unë nuk jam objekt seksual” mendoj:

- Kam një shtrëngatë hormonesh, që as vet nuk i kuptoj!- Zgjidh çastin! Unë jam njeri. Kam aq shumë telashe sa nuk kam kohë të mendoj për atë veprimtari!

- Mos prit se unë vishem si të pëlqen ty! (Kjo domethënë se ajo grua, nuk ka ndërmend ta përndezë burrin apo t'i dërgojë atij mesazhe "të pamoralshme!")- Mua seksi nuk më intereson!- Dashurisë i ka dalë afati dhe mund të jetojmë edhe pa seks!

Këto mendime janë vetëm supozime. Të vërtetën duhet ta dinë vetëm ato gra të emancipuara, që janë të bindura se me këtë mendim refuzues, ruajnë individualitetin dhe integritetin.

Ajo fjali zakonisht dëgjohet nga feministet, që shpesh vishen si burra! A është e mundur se janë të bindura se me qëndrime burrërore, ruajnë pavarësinë intelektuale dhe dinjitetin?! Nuk e di! A është e mundur se janë aseksuale? Nuk dihet! A duhet të duken si burra për ta dëshmuar subjektivitetin në jetë? Nuk mund të thuhet, shumë prej tyre, janë të martuara! Po atëherë, a është e mundur se kanë burra me tendencë biseksuale, ose askesual? Ndoshta! E mundur!

Por, është në natyrën e burrit (me përjashtime) të adhurojë bukurinë e gruas. Është në natyrën e gruas (me përjashtime) dhe program gjenetik evolucionar sipas dijetarëve, të zgjedhë gjenet për pasardhësit. Dhe, aty ku kanë lirinë, e bëjnë.

A është e mundur se feminizmi duke dashur t'i ikë prepotencës mashkullore, po krijon një prepotencë femërore dhe në vend se të shfaqet si grua, vazhdimisht kopjojnë burrat fanatikë? Nëse kjo është e vërtetë, atëherë dëmi në identitet është aq i dëmshëm, sa edhe kur edukohej sipas dëshirës së burrit dhe ishte skllave e tij.

Natyrisht se çdo grua ka të drejtë ta jetojë jetën siç i pëlqen, por atë të drejtë kanë edhe burrat. Kur gruaja përjeton veten si “objekt seksual”, atëherë ose nuk duhet të martohet, ose duhet të shkurorëzohet, por nuk ishte qëllimi i Simone de Bauvoire të shndërrojë gratë e sotshme në burra të djeshëm: jo kopje e tyre. Pra, me emancipimin e gruas, nuk synohej shndërrimi i tyre në burra kërcënues, të zymtë dhe rreckamanë, por për të pasur lirinë për dashuruar edhe dashurinë dhe seksin!