të krijojë vetveten
pak më vonë
kishte krijuar hapësirën
dhe në krye të saj
edhe fronin
ku do të ulej si perandor
më vonë kishte ndërtuar kohën
pastaj materien
qelizat e kështu me radhë
dhe
ai auto-zot
i vetë-ndërtuar
i vetëshpallur
kishte vendosur të falë jetë pa ia kërkuar njeri
dhe
kur t’i teket
t’ua marrë frymën pa e lutur njeri:
duke ua nxjerrë shpirtin nga ngryka
me dhunë
(ki mendjen,
nuk ia nxjerr shpirtin dreqi,
por zoti)
pastaj
atij zoti
i paska pëlqyer vrasja e njerëzve
edhe e fëmijëve
për shembull me tërmete
apo me vërshime
me luftëra
dhe
krejt ato tmerre
i paska paraparë ai
ua paska shkruar para lindjes në lule të ballit
sepse ai krijuaka njerëz qëllimisht me të meta
vetëm për të kremtuar në ferr Festën e Skarës
ku i pjekka njerëzit
apo Festën e Kazanit
ku i zieka si gullash
si njeriu që për Festën e Lamës
zien e pjek kafshët
(jo djalli,
mos harro,
zoti)
mirëpo pse përnjëmend e shpikën zotin
një ditë i ishte tekur njeriut
dhe ishte rrekur
të shpikë mënyrën më të thjeshtë
për ta përdorur njeriun
sa më lehtë
për ta përgjumur
sa më mirë
për ta shfrytëzuar
sa më shumë
pak më vonë
ai kishte ngritur pallatin e zotit për vete
dhe në krye
kishte vënë kolltukun
ku ishte ulur
nga kishte vështruar kokëlartë e krenar
mashtrimin e vet
si zot
dhe
aty e tutje
zoti kishte ngelur vetëm si dëshirë
si ide
njerëzit që rrëfyen përralla për të
do të mbijetojnë si fakt
kështu
në çdo „Shtëpi të zotit“
do të gjendet një zot mashtrues
që do kënaqet
me rezultatin
dhe që do të fitojë
nga pasojat e veta
Nga përmbledhja e pabotuar me poezi „Kush ia ndaloi zotit pendimin?
----------------------------------------
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen