Kujtoje Barbara
Atë ditë kur binte shi pa pra në Brest
Kur ti ecje e buzëqeshur
Rrëzëlluese e mahnitur e qullur
Nëpër shi
Kujto Barbara
Si binte shi pa pra në Brest
Kur të takova në rrugën e „Siamit“
Ti buzëqeshje,
Dhe buzëqeshja edhe unë si ti
Kujto Barbara
Ty që nuk të njihja
Ti që nuk më njihje
Kujtoje
Sidoqoftë kujtoje atë ditë
Mos harro
Një burrë po strehohej tek një portë
Dhe piskati emrin tënd
Barbara
Kurse ti vrapove nëpër shi drejt tij
E qullur e mahnitur rrëzëlluese
Dhe u hodhe në krahët e tij
Kujto këtë Barbara
Dhe mos u hidhëro nëse të titoj
U drejtohem me ti të gjithëve që i dua
Edhe nëse i kam parë vetëm një herë
U them ti të gjithëve që duhen
Edhe nëse nuk i njoh
Kujtoje Barbara
Mos harro
Atë shi të qetë dhe të lumtur
Mbi fytyrën tënde të lumtur
Mbi këtë qytet të lumtur
Atë shi mbi det
Mbi arsenal
Mbi anijen e Uesantit
O Barbara
Çfarë derrërie lufta
A thua ku mbete ti
Nën këtë shi të hekurt
Të zjarrit çelikut dhe gjakut
E ai që të shtrëngonte në krah përqafuar
Dashurisht
Ka vdekur është zhdukur apo akoma i gjallë
Oh Barbara
Po bie shi pa pra në Brest
Si binte dikur
Mirëpo nuk është më ashtu është shkatërruar krejt
Është një shi përzishmërie të tmerrshme pikëllimi
Madje nuk ka as stuhi më
Të hekurt të çeliktë të gjakut
Thjesht vetëm re mbi Brest
Që treten si qenë
Qenë që zhduken
Rrëkeve të shiut në Brest
Për t’ u qelbur larg
Larg shumë larg nga Bresti
Nga i cili nuk mbeti gjë
Nga frengjishtja Lis Bukuroca
Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là
Et tu marchais souriante
Epanouie ravie ruisselante
Sous la pluie
Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest
Et je t'ai croisée rue de Siam
Tu souriais
Et moi je souriais de même
Rappelle-toi Barbara
Toi que je ne connaissais pas
Toi qui ne me connaissais pas
Rappelle-toi
Rappelle toi quand même ce jour-là
N'oublie pas
Un homme sous un porche s'abritait
Et il a crié ton nom
Barbara
Et tu as couru vers lui sous la pluie
Ruisselante ravie épanouie
Et tu t'es jetée dans ses bras
Rappelle-toi cela Barbara
Et ne m'en veux pas si je te tutoie
Je dis tu à tous ceux que j'aime
Même si je ne les ai vus qu'une seule fois
Je dis tu à tous ceux qui s'aiment
Même si je ne les connais pas
Rappelle-toi Barbara
N'oublie pas
Cette pluie sage et heureuse
Sur ton visage heureux
Sur cette ville heureuse
Cette pluie sur la mer
Sur l'arsenal
Sur le bateau d'Ouessant
Oh Barbara
Quelle connerie la gurre
Qu'es-tu devenue maintenant
Sous cette pluie de fer
De feu d'acier de sang
Et celui qui te serrait dans ses bras
Amoureusement
Est-il mort disparu ou bien encore vivant
Oh Barbara
Il pleut sans cesse sur Brest
Comme il pleuvait avant
Mais ce n'est plus pareil et tout est abîmé
C'est une pluie de deuil terrible et désolée
Ce n'est même plus l'orage
De fer d'acier de sang
Tout simplement des nuages
Qui crèvent comme des chiens
Des chiens qui disparaissent
Au fil de l'eau sur Brest
Et vont pourrir au loin
Au loin très loin de Brest
Dont il ne reste rien.
- Te amazon
- Hijedritat e jetës, poezi 2010 - 2017
- Shtatë parimet e dashurisë, poezi
TE LULU
- Shtatë parimet e dashurisë, poezi
- Hijedritat e jetës, poezi 2010 - 2017
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen