kur ti lan trupin tand
dhe mbi ty derdhet uji ngrohtë
për m'i vezullue flokët tua
dhe vazhdon si çurgim
mbi gjinjtë tu
për me rrëshqit me pika t'trasha
si përkëdhelje
dhe rrëmbyeshëm ndërmjet kofshëve
si ngashërim
ose curril ndërmjet mollaqeve
si ngashënjim
për m’i puth thembrat tua për herë të fundit
dhe për me braktisë vaskën
si lotnajë
sa kisha dashtë me qenë ajo reshje
por me t’u lëshue puhishëm mbi flokë
pastaj me u kapë si ujëvarë në buzët tua
e me t'u mbështjell si ledhatim përreth qafës
i afshum me kërcye në maje t’cicave
dhe pastaj rrëmbyeshëm teposhtë
e m'u ndal si tërbim në prehrin tand
dhe aty m'u mendue gjatë
m'u hallakat
e me fol vet me veti
dhe me t'vërshue me breshni epshi
e me kujtue atë rrugëtim si rrebesh
e me rideshirue m'u ba furtunë
e me vazhdue ngadalë me t’përvlue
e me ta rrëqeth krejt trupin
e me t’dhurue plot ofshama
e me mendue për ty
dhe me kujtue fundin si lot
(kur ti del jashtë n'maje të gishtave
dhe len pasqyrën e avullueme pas vete
dhe shtrihesh me buzëqeshje n'shtrat
marr turr
për m'u hedh mbi trupin tand me butësi
për m'i lexue andrrat tua ngeshëm
dhe për me ripërtëri jetën me ty)
e kur ti vishesh
due me vdek n'gjoksin tand
si stërpikë parfumi
Nga përmbledhja "Hijedritat e jetës, poezi 2010-2017", botim i dytë:
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen